aaligoli 
تجربه رانندگی
تیوولی در ظاهر یک خودروی اسپرت و جوان‌پسند است، اما در بحث قوای محرکه قرار نیست پرشتاب و سرعتی عمل کند. پیشرانه ۱.۶ لیتری هرچند روی خودرویی سبک و ۱۳۰۰ کیلوگرمی نصب شده است؛ اما برای رسیدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، زمان نسبتا زیاد ۱۳ تا ۱۴ ثانیه لازم دارد که چندان جالب توجه نیست. از سویی دیگر باید توجه داشت که این خودرو دارای استاندارد آلایندگی یورو۶ است که شاید برای ما در ایران – که در شهرهایی آلوده با خودروهای غیر استاندارد زندگی می‌کنیم – اهمیت زیادی نداشته باشد، اما نشان‌دهنده‌ی مصرف سوخت بسیار خوب ۶ تا ۸ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است که برای یک خودروی کراس‌اور بسیار خوب ارزیابی می‌شود.
متریال به‌کاررفته در کابین و صندلی‌ها، باتوجه به قیمتی که برای این خودرو پرداخت می‌شود،
کاملا راضی کننده است؛ اما چرم درجه‌یک نیست و پلاستیک زیادی هم در آن به کار رفته است. از سویی دیگر سطح آپشنهای نمونه وطنی تقریبا کامل است و با داشتن دوربین عقب و رینگ‌های ۱۸ اینچ، نسبت به نمونه فول خارجی صرفا چند مورد کم‌اهمیت‌تر، مثل گرم‌کن فرمان و صندلی کم دارد.
در بحث هزینه‌ی نگه‌داری باید توجه داشت که درکنار جعبه‌دنده‌ی خودکار ساخت AISIN ژاپن که انصافا نرم و سریع عمل می‌کند، پیشرانه این خودرو ساخت شرکت مادر سانگ‌یانگ، یعنی ماهیندار هندوستان است
و هرچند با استانداردهای جهانی هم‌خوانی دارد و کم استهلاک به نظر میرسد، قابل مقایسه با رقیبان ژاپنی و کره‌ای نخواهد بود. در این زمینه، گارانتی بلندمدت تیوولی تا حدودی خیال خریدار را آسوده می‌کند.
